It's all about Footprint!

De Solar Voyager, in de kern gemaakt uit afvalplastic en door zonne energie aangedreven, is gebouwd voor een extreme tocht op Antarctica. Het enige nog ongerepte continent op aarde waar alleen de natuur nog de baas is. Daar ga je niet heen met een vervuilend voertuig om een diep spoor achter te laten. We gaan voor Zero Waste en Zero Emission. Duurzaam met een zeer geringe voetprint uit respect voor de natuur.

Bij de bouw van de Solar Voyager wordt doorlopend nagedacht over de voetprint die wij maken met de keuze van ons ontwerp. Toch moet in het onderwerp  een onderdeel een zo groot mogelijke voetprint hebben; Het wiel! De tocht naar de geografische zuidpool is extreem. Temperaturen diep onder het vriespunt en een wind die je nog verder onderkoelt. 24 uur per dag intens veel zonlicht en een ozongat maken dat je je heel goed moet beschermen. Het eindeloze oppervlak van het plateau doet ook een aardige duit in het zakje. De grote variatie in het oppervlak vragen om steeds weer een ander type wiel. De omstandigheden zijn echter te bizar om pitstops te kunnen maken, nog even daargelaten dat het onmogelijk is om veel materieel mee te brengen. En zo ontstaat een zeer uitdagende ontwerpvraag van het Arctic wheel.

Over wielen en banden is veel geschreven. De automotive industrie is zeer volwassen en heeft een verregaande ontwikkeling doorgemaakt. Toch is van deze kennis bar weinig over te nemen. En van de wagens die op Antarctica hebben gereden is maar nauwelijks iets gedocumenteerd dat ons helpt. Dit wordt een ontwikkeling van ‘trial and error’ Goed nadenken en dan durven te beproeven dus.

​​

Er zijn vele uitdagingen. In een deel van onze tocht is de dichtheid van de sneeuw zo gering zijn dat je er diep in weg kan zinken. Net als water heb je daar veel drijfvermogen nodig. Er zijn ook stukken waar het oppervlak hard is en je lekker door kan rijden. Om dan weer in de extremiteit  van Sastrugi te komen. IJsgolven die een slopende werking hebben op het materieel en de bemanning. En zo kunnen we nog veel meer uitdagingen benoemen. Het wiel moet al deze omstandigheden goed aan kunnen. Het mag ons niet in de steek laten want dan staan we stil. En stilstaan op Antarctica is levensgevaarlijk.

​

Hoe creëren we een wiel dat al deze omstandigheden aan kan. Hoe zorgen we dat het bestaat uit zo weinig mogelijke onderdelen, want wat je niet heb kan niet kapot gaan. En als we al weten hoe het wiel eruit ziet, is dat dan het wiel dat met een geringe rolweerstand dienst kan doen onder de Solar Voyager? Wekken we wel genoeg energie op om op deze wielen de tocht van 2300 km te maken binnen 30 dagen?

Pittige discussies en vele overdenkingen hebben ons drie concepten opgeleverd. Twee stuks gebaseerd op het principe van de luchtband en een op basis van een hardwiel principe. Ieder concept heeft voordelen en nadelen en het is niet te voorspellen welke het beste resultaat geeft. Gewoon beproeven dus. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Het vraagt veel aandacht, vaardigheid en tijd om een wiel te maken. En dat gaat dus ook veel geld kosten en daar hebben we al flink te kort aan. Mission impossible? Echt niet en want we hebben ideeën genoeg en Teijin als partner. De toewijding van hen op dit onderwerp is enorm en dat geeft een stevige basis om de sprong in het diepe te wagen.

​

Engineering, modelproeven, concept-wiel, testopstellingen, falen, opnieuw proberen, elkaar uitdagen, genieten, kritisch zijn en toch weer twijfelen. Het is een feest om dit zo te mogen meemaken en daar een onderdeel van te zijn. Met recht Cool to be part of it! En door die positieve houding hebben we ontdekt hoe we een Arctic wheel moeten maken. Het lijkt er op dat we op het goede spoor zitten.

​

Van de drie concepten hebben we na vele testen gekozen voor een luchtband met een Endumax net voor de vormstabiliteit. Een band die ons in alle wisselende omstandigheden de meest betrouwbaarheid geeft. De uitkomsten van het testen geven steeds meer vertrouwen. We zijn er nog niet maar we komen er wel, als we de ontwikkeling maar rollend houden.

​

Het Arctic Wheel van de Solar Voyager is er een die een grote voetprint geeft op sneeuw waardoor we niet wegzakken en nauwelijks een spoor achterlaten. Dat is een goede aanwijzing dat we efficiënt rijden. Er gaat immers geen energie verloren in het verplaatsen van sneeuw.

De ontwikkeling van de Solar Voyager is een heel bijzonder avontuur waarin je regelmatig opmerkelijke ontdekkingen doet. Wie had verwacht dat je een grote footprint nodig hebt om een klein spoortje achter te laten in de natuur?